Jak bardzo ważna jest obrona przeciwlotnicza w dzisiejszych czasach wiedzą niemal wszyscy. Nie ma się co oszukiwać, to właśnie lotnictwo jest trzonem każdej armii (więc już wiecie, dlaczego u nas tak słabo:)) świata. To właśnie ono potrafi zniszczyć bezproblemowo każdy czołg świata czy też zbombardować strategiczne (albo i nie:)) cele. W Air Defence wcielimy się w żołnierza (?) służącego właśnie w AA (anti-aircraft).  Pomysł dość fajny, można by rzec. Ale już jedno na starcie jedno mnie odrzuciło. Co to za zjednoczona ofensywa? Co robią tam na raz myśliwce i śmigłowce niemieckie, amerykańskie czy rosyjskie? Halo, kogoś boli głowa? OK, wiemy jedno – symulator to to nie jest. Kolejna sprawa: czym my właściwie sterujemy?! Nikt mi nie wmówi, że ten celowniczek to jakaś istniejące bateria przeciwlotnicza! I dlaczego te cele poruszają się tak wolno (mowa o normalnym poziomie trudności, gdyż po próbie przestawienia na najwyższy gra zwyczajnie się wieszała)? No pewnie, żeby łatwiej było je zestrzelić. A guzik! Albo 9 na 10 pocisków to ślepaki, albo wrogie maszyny są wyjątkowo odporne. Zabawa polega na strącaniu setek maszyn. Grafika została wykonana w Basicu. Widać tu kulejącą animację, fatalnie oteksturowane podłoże, niezły (niezły, ale tylko w porównaniu do reszty oprawy) design myśliwców i beznadziejny śmigłowców. Muzyka jest niczego sobie, ale odgłosy to już parodia filmu wojennego.  Air Defence nie jest grą wyjątkowo słabą. To po prostu nieco spartolony pomysł, który szybko się nudzi, chociaż rzucić nań okiem ciągle warto.