Niedźwiedź polarny Snowy pragnie dotrzeć do Arktyki i ponownie w jego zadaniu musisz pomóc mu właśnie Ty. Na wstępie zaznaczam, że Snowy: Puszukiwacz skarbów 2 cierpi na syndrom typowego sequela, ale jeśli nie grałeś w poprzedniczkę lub grałeś i Ci się spodobała, to...

 Celem Snowy'ego jest zebranie wszystkich klejnotów, świecidełek i kosztowności widocznych i niewidocznych (o tym zaraz) na planszy, a następnie udanie się do wyjścia. Nie jest to oczywiście takie proste, gdyż jesteśmy ścigani przez przeciwników, z którymi kontakt kończy żywot naszego niedźwiadka i wymusza konieczność powtarzania etapu. Wrogie istoty działają na prostych skryptach i czasem głupieją, tak więc częściej wpada się przez własny błąd niż ich zaradność. Snowy uzbrojony jest w morderczy kilof, którym... rozłupuje na pół czaszki przeciwników! Dobra, to był żart. Kilof służy do kopania w ziemi, aby móc zdobyć ukryte cenności lub wykopać dół na przeciwnika (posłusznie wejdzie) i dać sobie chwilę czasu. Czasem trzeba działać pod presją, z jednej strony napierający przeciwnicy, a z drugiej należy wymyślić sposób na przekopanie się niżej, tak aby nie utknąć we własnej dziurze (kto pod kim dołki kopie...). Autorzy pomyśleli zarówno o starszych i młodszych graczach. W Snowy: Puszukiwacz skarbów 2 dostępne są dwa tryby zabawy: dla dzieci i trudniejszy dla starszej publiki. Najmocniejszą stroną produkcji jest chyba oprawa audiowizualna. Najprościej grafikę porównać chyba można do Worms: Blast (zwłaszcza tła), a dźwięków trzeba już posłuchać samemu, moim zdaniem fantastycznie pasują do tej produkcji.

 Snowy: Puszukiwacz skarbów 2 to typowy sequel oprarty na zasadzie: więcej, ładniej i znów więcej. Jednak nie wszystkim brak większych innowacji przeszkadza. Mimo wszystko, dla odprężenia w Snowy'ego warto zagrać.