Przygody małej żabki w świecie pełnym niebezpieczeńst nie jest niczym nowym w grach komputerowych. Pomijając mniej znane, głównie amatorskie produkcje, nie można zapomnieć o pionierze, czyli grze "Frogger". Były to jednak czasy, gdy ograniczenia techniczne nie pozwalały stworzyć platformówki o przyzwoitej oprawie wizualnej. Następnym, równie znanym tytułem był "Super Frog" znany głównie z Amigi. Tam sympatyczny płaz nie był już chłopcem do bicia - wykazywał bohaterski moce i dzielnie walczył ze złem w postaci rozmaitych zwierząt. Przedstawiana przeze mnie gra "Frogatto" z pewnością bardziej nawiązuje do motywu żaby-bohatera niż żaby-rozjechanej-przez-samochód. I wychodzi jej to całkiem nieźle.

Pierwsze co mnie zdziwiło to waga pliku instalacyjnego - ponad 100 MB! Przy takiej grafice, programista nie potrafił stworzyć optymalnego kodu (w co nie wierzę, w końcu pracowali nad nim ludzie od Battle for Wesnoth) albo Frogatto nie jest tak nieskomplikowane na jakie wygląda na pierwszy rzut oka. I po spędzeniu nad nią trochę czasu, skłonny jestem przychylić się do tej drugiej możliwości.

Nie znajdziemy tu opasłego intro, które obrazowo przedstawi fabułę i wkręci gracza w klimat. Tytułowy bohater to po prostu mały żab, który żyje sobie spokojnie w swoim domku. Jego przygody od samego początku kreują się przy udziale kierującego nim gracza. Wystarczy opuścić domostwo i przejść kilka plansz, a okaże się, że istnieją inne stworzenia. Co więcej, potrzebują one pomocy jakiejś dobrej duszy, bo same nie są w stanie stanąć twarzą w twarz z problemem. Tym sposobem przemycono do zwykłej platformówki element przygody i RPG, bowiem postać małego żaby może się rozwijać o ciekawe zdolności. Wystarczy tylko znaleźć sklep i dokonać zakupu za zebrane po drodze złote monety. Żeby wprowadzić dodatkowe możliwości, bohater może przenosić przedmioty... w swoim żołądku. Wystarczy je połknąć w jednym miejscu i wypluć w drugim. Postępować tak może również z małymi stworkami, które utrudniają wędrówkę. Trzeba jednak pamiętać, że żaba z pełnym brzuchem nie jest taka skoczna jak z pustym.

Może i graficznie "Frogatto" nie stanowi rarytasu to od strony fabularnej na pewno. Rozbudowany świat i możliwe do odkrycia lokacje stanowią o jej sile. Dzięki temu każdą kolejną krainę zwiedza się z niezmiennym zaciekawieniem. Chciałbym powiedzieć, że także od strony dźwiękowej Frogatto wypada dobrze, jednak z utworami całkiem miłymi dla ucha przeplatają się nagrania z kolizji dwóch ciężarówek - jednej pełnej baranów, drugiej pustych baniek po mleku - innymi słowy, jeden wielki kociokwik, przynajmniej dla moich uszu.

"Frogatto" stanowi niewątpliwie przyjemny epizod w moim, ostatnio strasznie zaganianym, życiu. Wy również, o ile nie zniechęcacie się po nastej próbie przejścia jakiegoś fragmentu gry (co niekiedy jest irytujące - "przecież wskoczenie tam to nic trudnego!"), powinniście odnaleźć w niej odrobinę relaksu.

PS. Najnowsze wieści wskazują, że powstanie możliwość gry sieciowej.