Motyw dopasowywania dwóch rzeczy w celu ich zniszczenia w prostych grach komputerowych eksploatowany jest niczym złoża ropy naftowej. Firma Alawar wydając Crystalix postanowiła nieco ten pomysł urozmaicić, co zaowocowało bardzo ciekawą grą.

 Zasady są nad wyraz proste - na planszy widnieje jakaś bliżej niekształtna figura (powiedzmy złożona z klocków czerwonych i zielonych), którą musimy pokryć klockami przemieszczającymi się na taśmie. Oczywiscie problemu nie ma tylko z początku, gdy można z niej wyczytać dużą ilość figur pasujących akurat do posiadanego przez nas zestawu. Schody zaczynają się pojawiać, gdy kloce zaczynają się układać (na skutek zbijania pozostałe się przemieszczają) w sposób chaotyczny. Wygrywamy, jeśli zniszczymy całą figurę. Niestety, gra ma tendencję do podstawiania nam najbardziej bezużytecznych w danej chwili figur (i to w liczbie sztuk kilka pod rząd!), co bardzo szybko zapycha naszą taśmę, a gdy ta stanie - przegrywamy. Brzmi to może nieco skomplikowanie, ale możecie mi wierzyć, że zasady są bardzo proste, a sama gra niezwykle odprężająca. Ano właśnie, ja z natury jestem osobą bardzo nerwową (by nie powiedzieć, że furiatem), a liczne niepowodzenia na ostatnim z etapów (w grze jest 60 poziomów podzielonych na etapy) wcale mnie nie zniechęcały (grałem na normalnym poziomie trudności). Co ciekawe, odkryłem pewien bug (naprawiony dopiero od poziomu 24), który pozwalał na rozpoczęcie zabawy w miejscu porażki, a nie od początku danego poziomu. Systuację nieco ratują nieliczne power-upy - młotek i magiczna różdżka. Ten pierwszy służy do niszczenia zbędnych figur zalegających na naszej taśmie, a różdżka zaś do niszczenia pojedyńczych klocków na figurze głównej. Co jakiś czas położony klocek spowoduje zniszczenie wszystkich zalegających, co jest niezwykłym (i tym samym niezwykle rzadkim) ułatwieniem. Oprócz trybu klasycznego autorzy pokusili się o dodanie "jewel mode", co jest równoznaczne z nieco zmienionym game playem. Aczkolwiek jego poznanie pozostawię już Waszym chęciom. Dźwięk momentami mnie trochę wkurzał (odgłos zapełnienia taśmy odliczający czas do napisu Game Over!), zaś grafice nie można wiele zarzucić, bardzo ładnie animowane przejścia między etapami czy efekty zbijania bynajmniej nie odpychają od monitora.

 Niestety największą wadą Crystalix jest jej schematyczność. Poszczególne poziomy prawie wcale się nie różnią od poprzednich, co jednak mi nie przeszkodziło w kilkugodzinnej zabawie z grą i jednoczesnym korzystaniu z komputera (komunikator, www itp.). Jednak skupienie się tylko na grze pewnie zanudziłoby mnie na śmierć... Jakkolwiek polecam tę grę osobom lubiącym nieco pogłówkować. Uwaga - przy dłuższym obcowaniu z nią mogą Was rozboleć nadgarstki! Wersja niezarejestrowana umożliwia tylko godzinę zabawy. Za udostępnienie klucza rejestracyjnego dziękujemy firmie Alawar!